Een postzegel groen
Er is nog maar een postzegel groen over aan de voorkant van mijn appartementengebouw. En zelfs die verdwijnt. Jammer. Heel jammer zelfs. Niet alleen voor mijn uitzicht, maar ook voor mijn mentale gezondheid. Er komt steeds meer bewijs dat groen goed doet en gezond is. Nou kan ik gelukkig nog de wijk uit voor mijn portie groen, maar mijn al op leeftijd zijnde, aan huis gekluisterde medebewoners niet. Niet alleen jammer. Kwalijk zelfs. Mensen met groen uitzicht herstellen namelijk sneller.
—
“Het wordt steeds duidelijker dat groen niet alleen maar mooi is, maar ook belangrijk voor onze gezondheid.”
“Mensen met het groene uitzicht herstelden sneller.”
“Schijnbaar worden mensen relaxter tussen het groen.”
“Groen in de bebouwde omgeving kun je beter als iets ‘preventiefs’ zien dan als iets ‘genezends’. Als iets dat het geluk bevordert.”
Zo maar wat zinnen uit het artikel in Trouw over de hoeveelheid groen rondom de school en de mentale gezondheid van kinderen.
“We zagen dat kinderen met een groen schoolplein zich na de pauze beter konden concentreren.”
“Ze scoorden beter op creativiteitstests.”
Ik ben ervan overtuigd dat deze voordelen niet alleen voor kinderen gelden, maar ook voor volwassenen.
Oude kastanjebomen
Aan de voorkant van het appartementengebouw waarin ik woon, is nog een postzegel groen over. Ik heb uitzicht op twee oude kastanjebomen. Het hele jaar door zijn deze prachtig. In de lente piept eerst het lichtgroen van de bladeren er voorzichtig doorheen; snel verschijnen ook de kleverige knoppen. In de vroege zomer veranderen deze in grote witte bloemen en staan de bomen vol in bloei. In de herfst verandert de bloesem en ontstaan de glimmend bruine kastanjes. De bladeren kleuren geel en rood. En ook in de winter blijven de bomen majestueus, ook al zijn ze kaal.
Steeds meer natuur wordt opgeofferd
Maar helaas, ook dit laatste stukje natuur wordt opgeofferd aan huizen. De school die naast de postzegel stond, is al een paar jaar geleden afgebroken. Er komen huizen voor in de plaats. Vanwege protesten van de bewoners, ligt de grond echter nog steeds braak. De projectontwikkelaar heeft namelijk niet alleen het stuk grond waar de school op stond van de gemeente gekocht, maar ook die postzegel groen. De protesten hebben zelfs tot een rechtszaak geleid, maar het heeft helaas niet mogen baten. En dus zal binnenkort mijn uitzicht aan de voorkant niet meer op bomen zijn, maar op nog meer huizen.
Het lijkt wel een racebaan
Aan de achterkant is het niet veel anders. Een nieuwe wijk en de omlegging van een snelweg, hebben ertoe geleid dat mijn relatief rustige weg achter veranderd is in een drukke doorgaande racebaan. Sinds kort is het gelukkig een 30 km zone geworden. Dit heeft voor iets meer rust en stilte gezorgd.
Lawaai, stilte, auto’s of vogels
Maar buiten zitten, luisteren naar de natuur, naar vogels, met uitzicht op imposante kastanjebomen? Het is er niet meer bij. En dus moet ik er zelf voor zorgen. Ik moet de wijk uit voor mijn dagelijkse groene ommetje. En om wat reserve op te bouwen, besteed ik mijn vakantie aan meerdaagse wandeltochten: voor mijn mentale gezondheid, voor sneller herstel, voor meer ontspanning, voor de verbetering van mijn concentratie, en om creatiever te worden.
Wil jij dat ook? En wil je dus meer dan alleen maar een postzegel groen om je heen? Ga met Rust & Tijd of Aandacht & Rust mee naar Italië.
Bron: