We zijn Europees kampioen. En we worden er steeds beter in, dus nog even en we zijn wereldkampioen. Feestje waard met taart, slingers en hiep hiep hoera? Mwah, niet echt.

Pootjes uitdraaien, stoelen uitklappen, zitten, kijken, dutten, puzzelen, lezen, eten, wasje doen, afwassen, voorruit van de auto schoonmaken, vegen en natuurlijk de onvermijdelijke jeu de boules-wedstrijd.

Ja hoor, heb ik weer. Net als ik aankom fietsen, gaat de brug open. Dat gebeurt in het zomerseizoen nogal eens. Jemig, gaat die brug ook nog een keer dicht? Ik sta hier wortel te schieten.

Druk, druk, druk, nog even een eindsprintje, meteen de eerste vakantiedag weg, en dan eindelijk uitgeteld en uitgeblust op je vakantieadres aankomen.

7.000 stappen per dag zijn genoeg voor je gezondheid. Duh, alsof we dat nog niet wisten. Nou ja, vooruit, toch weer leuk dat het nut van wandelen de krant haalt. Hoeveel stappen zet jij eigenlijk per dag?

De Nijmeegse Vierdaagse is weer begonnen; het zal je niet zijn ontgaan. Ik heb al duizenden kilometers in de benen, maar de Vierdaagse heb ik nog nooit gelopen.

“Wat een lul!” Pardon? Hè? Wat? Twee dames achter mij geven commentaar op de film Vermiglio in het plaatselijke filmhuis waar ik ben.

“Gisteravond hadden we een BBQ voor negen vrienden bij ons thuis, dus het was wat laat geworden. En ik kom net rechtsreeks vanaf een feestje hiernaartoe. En vanavond hebben we een etentje.”

Typ, klik, dubbelklik, spikkel, steeds meer spikkels, zwart, doodse stilte. Zo ging het ongeveer. Een dag voor mijn vertrek naar Italië begeeft mijn laptop het. Stuk, kapot, defect, kaduuk.

Wanneer stop jij? Als de tijd voorbij is, of als je taak af is? Waarschijnlijk het laatste. Logisch. Dat geeft een tevreden gevoel, en je kunt iets van je to-do-lijstje strepen. Het geeft ons het idee dat we écht iets gedaan hebben. Misschien herken je dat wel.

Na Blue Monday (de derde maandag in januari) is het tijd voor de Blue Zones. Dit zouden de gezondste leefgebieden in de wereld zijn. Wat kunnen we leren van de Blue Zones?

Dat één specifieke dag in het jaar iedereen zich somberder voelt dan alle andere dagen is onzin. Maar dat je je tijdens een bepaalde maand of seizoen minder goed voelt, is helemaal niet raar. Januari kan dat zijn.

Geen licht, geen gas, geen elektriciteit. De hele dag. De energiemaatschappij gaat de leidingen vervangen; die zijn in mijn meer dan 50 jaar oude appartementengebouw aan vervanging toe. Weg kan ik niet; ze lopen de hele dag in en uit, omdat ze in de meterkast moeten zijn. Maar ik heb me voorbereid.

Kerstfilms, je kunt er niet omheen, en ikzelf kan er geen genoeg van krijgen. Hallmark schijnt alleen dit jaar al 47 kerstfilms te maken. En wat blijkt? Juist slechte kerstfilms leiden tot positieve gevoelens. Kerstfilms zijn namelijk voorspelbaar door de verhaalstructuur, en er is veel groen, rood, lichtjes, sneeuw en liefde.

“Zo, dat valt tegen. Ik moest meteen de volgende dag weer aan het werk”, vertelt een van de deelnemers als ik vraag of ze goed is thuisgekomen. “De overgang is groot geweest”, mailt een ander na afloop. Ja, dat begrijp ik helemaal.

De kortste weg tussen A en B is een rechte lijn heb ik vroeger in de wiskundeles geleerd. Ja ja, dacht ik dan. Zal wel. Lekker belangrijk. Ongetwijfeld heel nuttig in de wiskunde, maar tijdens een wandeling en in het leven niet erg realistisch; die wegen gaan altijd met bochten en omwegen.

Notitieboekjes. Ik houd ervan. Vooral als ze met de hand gemaakt zijn. Alles bekijken, met mijn vinger erover heen gaan en voelen, vasthouden, doorbladeren, eraan ruiken. Je kan me niet gelukkiger maken.

Het heeft de afgelopen nacht behoorlijk hard geregend, en ook al is het nu droog, het pad is modderig en glad: héél modderig en héél glad. Om te voorkomen dat je met je hele voet in de modderpoel verdwijnt, moet je goed kijken waar je je voeten neerzet.

Nietsvermoedend loop ik heerlijk in de zon met mijn rugzak op over een bergkam. Ik geniet van de strakblauwe lucht, een verkoelend windje en het uitzicht op een dorp beneden. Ik snuif de gezonde berglucht op.

Wist je dat er in de bergen naar elkaar gefloten wordt? Duh, zul je zeggen, dat gebeurt ook op straat. Nee, dat soort fluiten bedoel ik niet. Fluiten om te communiceren, als een echte taal.