We zijn er Bijna!

Pootjes uitdraaien, stoelen uitklappen, zitten, kijken, dutten, puzzelen, lezen, eten, wasje doen, afwassen, voorruit van de auto schoonmaken, vegen en natuurlijk de onvermijdelijke jeu de boules-wedstrijd.

Als je ook kijkt, herken je het televisieprogramma We zijn er Bijna! Hét voorbeeld van slow television, dat rust en vooral slow life laat zien.

—

Vooral heel langzaam

In het programma wordt een groep kampeerders gevolgd, die een rondreis van een dikke maand maken. De bezienswaardigheden van de reis en de excursies vormen, wat mij betreft, niet het hoogtepunt. Het gaat om die dagelijkse dingen die op een camping gedaan moeten worden in combinatie met het wel en wee van de deelnemers, en de saamhorigheid.

De een zal het een suf programma vinden, omdat er niet veel gebeurt, het voorspelbaar is en zich continu herhaalt.

De ander geniet van de rust die het uitstraalt, door het ritme, de regelmaat en de routines.

Waarom vindt de een dat suf?

Als zaken suf worden, ga je je vervelen, ga je malen, staan je gedachten niet meer stil, wordt het ongemakkelijk en ga je dus vooral van alles doen om dat maar te voorkomen. En voordat je het weet, zit je weer te scrollen en kattenfilmpjes te kijken. Alsof dat niet suf is overigens.

Waarom gedijt de ander daar uitstekend bij?

Ritme en routines gaan redelijk op de automatische piloot. Je hoeft er niet te veel bij na te denken en kosten daarmee niet veel energie. Je aandacht kan daarmee naar andere dingen gaan.

Je ziet dan niet alleen dat de deelnemers zitten, kijken, dutten, puzzelen, lezen en eten, maar je ziet dat de een ter ontspanning alleen zijn ogen dicht heeft en de ander echt slaapt en luid snurkt; dat de één een kruiswoordraadsel maakt, en de ander een cryptogram; dat de één dat in een papieren puzzelboekje met pen of potlood doet en de ander op de tablet; dat de één een niemendalletje leest en de ander een zwaar filosofisch werk; en dat de één een potje met een of andere smurrie openmaakt, opwarmt en opeet, en de ander naar de lokale markt gaat en uitgebreid kookt.

Boeien, zul je misschien zeggen

Maar even stilstaan, niet door blijven rennen, de tijd nemen, onthaasten, vertragen is goed voor een gezond brein, en geeft je vooral ook heel veel nieuwe inzichten.

Tsja, als je dat allemaal ook niet wilt, dan moet je vooral groots en meeslepend door blijven rennen.

Maar je kunt ook eens proberen het tempo naar beneden te halen, de verveling toe te laten, op te merken dat je onrustig wordt, daar niet aan toe te geven en even het ongemak te laten gebeuren om uiteindelijk fraaie inzichten en uitzichten te krijgen.

Wil jij een week vertragen en onthaasten? Ga mee naar Italië een week wandelen voor meer Rust & Tijd of voor meer Aandacht & Rust.

Foto: Bert de Bruin