De brug stond open
Ja hoor, heb ik weer. Net als ik aankom fietsen, gaat de brug open. In het zomerseizoen gaan de drie bruggen in het centrum nogal eens open. Als ik even flink doorfiets, de volgende brug oversteek, en weer terugfiets ben ik sneller dan als ik voor de brug blijf wachten. Dat heeft alleen zin als de brug net open gaat. Ik twijfel, en besluit toch maar even te wachten. Jemig, hoeveel boten komen er nog? Gaat die brug ook nog een keer dicht? Ik sta hier wortel te schieten. Hoe lang sta ik hier nu al? Toch minstens vijf minuten. Pff, was ik toch maar naar de volgende brug gefietst, dat was sneller geweest. Ja, natuurlijk, ga ook nog even met de brugwachter praten. Zucht.
—
En wat als ik onthaast en vertraag?
Jaaa, het seizoen is weer begonnen. Om de haverklap is wel een van de bruggen open. Ik sta soms een dikke vijf minuten naar de in- en uitvarende boten te kijken. Houten zeilboten, oude vissersschepen, sloepen, logge huurboten, en luxe loterij-gewonnen-jachtjes. De mensen op de boten variëren ook. Stoere zeebonken, opgeschoten jongeren met drank, eten en muziek, en toeristen die geen idee hebben hoe ze een boot moeten besturen en de vaarregels niet kennen. Stuurman zijn is blijkbaar net zo iets barbecueën; dat doen mannen graag. Wijdbeens en corpulent horen meer bij het ene type boot dan bij het andere type boot. Evenals te bruine dames die bevallig op het dek liggen om te zien en gezien te worden.
De brugwachter
Daartussendoor verschijnt nog een roeiboot die, als de roeiers plat gaan liggen, ook gewoon onder de brug kunnen zonder dat die opengaat, maar nu even flink aantrekken omdat de open brug makkelijker is.
De brugwachter ziet het nog op tijd. Vrijwel iedereen geeft een zwaai naar hem. Tot een paar jaar geleden hengelde hij nog met zijn klomp om geld te innen. Oer-Hollands, nostalgisch, uit vervlogen tijden, dat helaas niet meer is.
Heen en weer
Geestige, saaie en flauwe namen hebben de boten trouwens: My Way, Watt Leuk, Day by Day, Jacoba. En ze komen werkelijk overal vandaan: variërend van uit een dorp even verderop, tot aan Bazel toe. Die laatste heeft er al een behoorlijke tocht op zitten.
Hee, die boot zag ik gisteren ook, maar toen de andere kant op. Die vaart van het kanaal, naar de rivier en weer terug. Ik blijf kijken en elke keer zie ik weer iets nieuws.
Oh, wat jammer, gaat de brug nu alweer dicht? Ik was nog lang niet uitgekeken.
Onthaasten en vertragen
Wat levert dat je op?
Bovenal een beter humeur. En verder?
Tijd krijgt een andere betekenis
Je aandacht neemt toe
Je krijgt oog voor details
Je ziet patronen
Je stelt jezelf ineens vragen waar je nog nooit bij stilgestaan hebt
En vooral rust
Wil jij een week vertragen en onthaasten? Ga mee naar Italië een week wandelen voor meer Rust & Tijd.