Je moet jezelf af en toe kietelen

Een haat-liefdeverhouding heb ik ermee: december en januari.

Ik hou van al het lekkers. Dat begint al met pepernoten, taaitaai en marsepein; en gaat door naar speculaas in alle soorten en maten, dus brokken, gevuld, het maakt me niet uit, kerstkransjes, banketstaaf, musketkransjes, kerststol; en eindigt met oliebollen, appelbeignets en appelflappen.

—

Ik hou van het licht en de gezelligheid van kaarsen, een kerstboom, suffe kerstfilms, All you need is love, de Top 2000. En van mij mag het volop sneeuwen en vriezen. Er gaat niets boven het geknisper van verse sneeuw. Bij de eerste vorst gaat mijn hart al sneller slaan. En dan na afloop warme chocolademelk met slagroom, en erwtensoep met roggebrood en katenspek. Mjammie.

Maar…

De lange, donkere nachten en de korte, sombere dagen hebben ook invloed op mijn gemoedstoestand. Het sneeuwt en vriest namelijk niet, maar het regent heel vaak. Er zijn dagen die zo donker zijn, dat je de hele dag licht aan moet hebben. En dus zit ik veel binnen en loop ik ook veel minder waardoor ik te weinig daglicht op doe en na twee weken het gevoel heb dat ik dichtgegroeid ben, de conditie van een luiaard heb en het liefst onder de dekens kruip.

Tijd voor reflectie

De tijd om met de feestdagen even stil te staan, de tijd te nemen, uit te rusten en te kunnen reflecteren, lukt mij ook nooit. De tijd nemen om na te denken over wat ik het afgelopen jaar heb bereikt, wat ik in het nieuwe jaar wil bereiken en hoe ik daar aan kan werken? Ben je mal. Het is rennen en vliegen, me een weg banen door drukke supermarkten waar ze al mijn kerstboodschappen natuurlijk niet hebben. En na afloop als een zoutzak op de bank hangen.

Volgend jaar ga ik het anders doen

Na de kerstvakantie heb ik dan ook altijd behoefte aan nog twee weken ‘echte’ vakantie. Maar nee hoor, het werk begint gewoon weer; direct gevolgd door Blue Monday. Als je al niet depressief was, werd je het wel door de vele berichten erover.

Elk jaar heb ik het voornemen om het deze maanden anders aan te pakken; en elk jaar mislukt dat ook weer. Inmiddels ben ik me er ervan bewust, weet ik dat het zo gaat, weet ik ook dat deze malaise weer overgaat, en probeer ik zo goed en zo kwaad als het gaat deze maanden door te komen en elke eventuele zonnestraal mee te pikken.

Cadeautje voor mijzelf

Zaadjes voor ideeën voor het nieuwe jaar plant ik al veel eerder, namelijk in het najaar tijdens mijn eigen langere wandeltochten. Want “ik wandel nou eenmaal mijn beste gedachten binnen”. Ook maak ik maak alvast plannen voor het voorjaar, omdat dan het wandelseizoen weer begint. Heb ik iets om naar uit te kijken. Ik gun mezelf dus op een ander moment in het jaar meer rust en tijd. Ik weet hoe ik mezelf het beste kan kietelen; het grootste cadeau dat ik mezelf kan geven is een weekje wandelen in Italië.

Geef jezelf ook eens een cadeau

Gun jezelf dat ook: een cadeau helemaal en alleen voor jou. Rust, tijd, even stilstaan, mijmeren, reflecteren, oftewel jezelf kietelen. Wist je trouwens dat er deelnemers zijn die voor een tweede keer meegaan?

In het voorjaar en het najaar kun je met Rust & Tijd mee. Sta je al te trappelen, of heb je nog een zetje nodig? Neem contact op, of kijk op https://www.viaionoi.nl/rust-en-tijd